Moje 9 miesięcy
Napisane: 5 sty 2011, o 13:38Zapraszamy Was do opisania w tym wątku swoich 9 miesięcy ciąży. 
Może to być zarówno mama jak i tata, który opisze jak przeżył 9 miesięcy ciąży swojej partnerki.
Użytkownicy, którzy napiszą od 5 do 31 stycznia minimum 50 postów na forum i opiszą swoje 9 miesięcy mają szansę na wygranie atrakcyjnych nagród.
Szczegóły na http://www.bimbi.pl/konkurs-opisz-swoje-9-miesiecy.php
Może to być zarówno mama jak i tata, który opisze jak przeżył 9 miesięcy ciąży swojej partnerki. Użytkownicy, którzy napiszą od 5 do 31 stycznia minimum 50 postów na forum i opiszą swoje 9 miesięcy mają szansę na wygranie atrakcyjnych nagród.
Szczegóły na http://www.bimbi.pl/konkurs-opisz-swoje-9-miesiecy.php
. Nawet przed mężem nie mogła tego ukryć. Bo chciałam mu o ciąży powiedzieć po testach i wizyty u lekarza że chociaż on się nie rozczarował jakby okazało się że to fałszywy alarm z moje strony. Na następny dzień po pozytywnym teście zadzwoniłam do swoje pani doktor aby umówić się jak najszybciej na wizytę. Moja Pani ginekolog jest tak kochaną osobą że zaprosiłam mnie do siebie zaraz w ten sam dzień co zadzwoniłam. Jak sobie wspomnie moją radość po odłożeniu słuchawki że to już dziś na USG zobaczę swoje maleństwo. Serce mi biło 100 razy mocniej ze strachu i ze szczęścia. Tak naprawdę nie wiedziałam co mnie czeka, ciąża to przecież bardzo nietypowy czas, trochę się bałam ale na myśl o maleństwie wszystkie obawy odpływały w dal. Nadszedł ten upragniony czas, godzinie wyjścia do na pierwszą wizytę u lekarza. Oczywiście wyszłam wcześniej żeby się nie spóźnić. W białej poczekalni siedziało po dwóch stronach na krzesłach kilka Pań. Dwie nawet był już w zaawansowanej ciąży a klika w początkowej. Widząc ten widok jak nigdy zrobiło i się ciepło w sercu i w duch uśmiechał się do siebie. Spokojnie czekałam na swoją kolejkę. Słuchając opowieści kobiet siedzących obok mnie. Jedna z Pań opowiadało jak to do 3 miesiąca nie mogła prawie nic jeść , inna mówiła że nie może mleka i ziemniaków, że już mocno kopie. A pani siedząca w rogu stwierdziła że ona się na dzieci nie nadaje i nie może słuchać o tych historiach że tak się dla tych dzieci poświęcamy. Jak ludzie są różni. A ja siedziałam i z zadowoleniem wyczekiwałam na swoja kolej.Po godzinie wyczekiwań nadeszła moja kolej. Drzwi do gabinetu jeszcze nigdy tak mi się nie podobały i jeszcze nigdy tak bardzo nie cieszyłam się że zobaczę moja pani doktor. Sama pani doktor powiedział jak weszłam co ta ciąża z kobietami robi. Potwierdziło się jestem w ciąży. Miałam ochotę kogoś wycałować. Widziałam swoje maleństwo na USG. Co prawda była to na razie mała kuleczka bo to był 6 tydzień. Pani doktór przekazała mi oficjalnie dobrą nowinę ale zakazała jeszcze się chwalić bo to dość wczesne stadium i w tym czasie róże rzeczy się przydarzają. Kazała z tą nowina zaczekać. Trochę wtedy posmutniałam ale i tak byłam szczęśliwa bo wiedziałam ze wszystko bezie ok. Przyszła do domu pochwaliłam się mężowi. Który cieszył się również mocno tak samo jak ja. Miałam już pierwsze zdjęcie naszej pociechy. Euforia była w domu. Kruszyna nasza w brzuszku jest. Teraz tylko udawać że nic mi nie jest, żeby się nikt nie zorientował że w ciąży jestem. Chociaż do momenty kiedy pani ginekolog powie można się chwalić. Do pracy chodzę, staram się nie pokazywać mojego uniesienia. Łatwo było bo w pierwszych 3 miesiącach nasza dzidzia nie wymyślała, Mogłam jeść dosłownie wszystko. Muszę przyznać że bardzo obawiałam się tych pierwszych miesięcy. Bo tu się słyszy że ta miało tamto a tamta tamto. Sprawdziła się słowa że każda ciąża jest inna i nie można patrzyć na inne ciąże jednym okiem. Po trzeciej wizycie u Pani doktor dostałam najlepszą słowa. Można się chwalić chociaż nie jestem w stanie ustalić płci dziecka bo mała lub mały tam się wierci że nic nie widać. Zaczekam się zastanawiać chłopczyk czy dziewczynka. Patrzyłam na brzuch i rozmyślałam. Zawsze jednak dochodziłam do wniosku że najważniejsze to by było zdrowe. To było dla mnie najważniejsze. Nie ukrywam że podświadomie bardzo chciałam mieć chłopca. Nie potrafię określić dlaczego. Może dlatego że bałam się tych sukieneczek i kokardek u dziewczynki, sama nie wiem. Chciałam bardzo chłopca ale podświadomie wiedziała że to będzie dziewczynka na początku trochę się okłamywałam że będzie chłopak , chłopak. Wiedział że bezie dziewczynka podświadomie i powoli zaczęłam się przyzwyczajać do tej myśli i coraz bardziej mi się to podobało. Na USG nadal nic nie było nic widać bo nasze maleństwo było bardzo ruchliwe i w momencie ropienia usg zawsze pokazywało na pupę i rączki. Rączki i pupa nie ważnie co i tak to był najpiękniejszy widok na świecie. Mogłam tak leżeć i cały czas patrzyć i patrzyć . USG to najlepsza rzecz w świecie. W pracy pochwaliłam się o ciąży jak już byłam w 4 miesiącu ciąży. Od tamtego momentu nic nie wolno mi był dźwigać co najwyższej szklankę wody. Moje dziewczyn z pracy był dla mnie naprawdę dobre ale niestety musiałam w 5 miesiącu zrezygnować z pracy i pójść na l4. Podobno stawiam mi się brzucha to podobno niebezpieczne jest. Podobno podobno bo ja nic nie czułam albo nie wiedział ze to to a nie co innego jest stawianiem się brzucha. Każdy kto widział mój brzuch przyjaźnie się uśmiechał. Niestety w kolejkach czy sklepach nie było tak miło. Ludzie są nieczuli na ciąże. Za całe 9 miesięcy nikt nie przepuścił w kolejce i dlatego na zakupy zawsze chodzi ze mną mój mąż. On też nosił zakupy które są niekiedy bardzo ciężkie. Koło 6 miesiąca zaczęłam mieć problemu z sikaniem. Sikanie w ciąży to utrapienie chociaż po miesiącu już się przyzwyczaiłam do tego. W 7 miesiącu potwierdziła się moja teoria co do płci dziecka. Biedzimy mieć córcie. To kolejny etap który nie da się zapomnieć. Płeć dziecka. w 7 miesiącu brzuch naprawdę miałam duży ale w niczym mi to nie przeszkadzało. Nie tyłam jakaś specjalnie nie miała zachcianek, więc wszystko było w normach. Córcia ruszała się bardzo, tak bardzo że każdy mógł zobaczyć jak faluje mi brzuch i jak mała Lenka się przeciąga. Lena takie właśnie wybraliśmy jej imię. Imię to już mieliśmy wybrane jeszcze nie wiedząc o płci a dla chłopczyka nie mogliśmy się zdecydować. Wydawałoby się wybór imienia to prosta rzecz dla nas to było wielkie wydarzenie. Nasza mała istotka miała je nosić przez całe życie. Czasem bawiłam się z Leną jak była jeszcze w brzuszku. Dotykałam go lekko robiąc puk puk po czym moja uszka odpowiadała. Od tamtej pory wiem że dzieci już w brzuch potrafią kontaktować się ze światem zewnętrznym. Lenka była całkiem inna niż ja. Uwielbiała kopać wszystkich kto położył na ręce brzuch a przede wszystkim wypinać się do ciepłe ręki taty. Ruchy dziecka w łonie matki to cudowne uczucie nie dające się opisać słowami. Z dnia na dzień ruchy były coraz mocniejsze, czas nawet bolały. W nocy musiała często się obrać z boku na bok bo mała tak kopała aż się obróciłam bo po czym przestawała. I tam w kółko cała noc. 8 i 9 miesiąc tak szybko ni mieniły ze szok. A wszyscy mi mówili że 9 miesiąc będzie mi się bardo dłuży a tu całkiem odwrotnie było. Nie było mi nawet jakoś specjalnie gorąco chociaż były to gorące miesiące lipiec i sierpień. Na szczęście nie puchły mi za bardzo nogi czy ręce. Ja czułam się tak jakby wcale nie była w ciąży. Ani raz nie czułam się zmęczona ciąża. Dla mnie ciąża to coś wspaniałego i pięknego. Troszkę stresu było gdy przeszedł termin porodu a tu szisza. Naszej małej kruszynce nie śpieszyło się na świat. Do szpitala miałam się stawić dopiero kiedy minie 7 dzień po terminie na badania kontrolne. Nie doczekałam ich na 6 dzień po terminie w nocy odeszły mi wody. Poczułam się dziwie i wstałam z łóżka i poszłam do toalety gdzie że tak to brzydko nazwę rozsiekłam się. Pomyślałam sobie nie panikuj to kolejny etap. Powiedział mężowi że odeszły mi wody i powoli będziemy zbierać się do szpitala. Tak też zrobiliśmy, Na wszelki wypadek wzięłam sobie ręcznik do auta jakby miały mi jeszcze wody odejść. Dużo się nie myliłam do szpitala dojechałam ale pod samymi drzwiami znowu poszył mi wody po nogach. Wyglądałam jakoby się posikała. Zaczęliśmy z mężem się śmiać że piękne będziemy mieć wspomnienia. Zostałam przyjęta na porodówkę i czekaliśmy na akcje porodową . Po 16 godzinach nasze maleństwo było na świecie. Niestety nie wyszło drogą naturalna lecz poród zakończył się cesarką. 9 miesięcy tak szybko nam mieniło że aż sami byliśmy w szoku że to tak szybko zleciało.
powiało chwila grozy w 3 miesiącu bo zaczełam plamić..jeju jak ja sie wtedy bałam..na szczescie moj lekarz dał tableteczki i jakos sie wszytko unormowało... a tak wyglądał wtedy moj brzuszek
wystarczy brać hormon przeciw poronieniu. Nie chciałam zostać w szpitalu wyszłam z diagnozą ciąża. I wiecie co byłam szczęśliwa. Jakiś skrajny optymizm.
Ja się po powiedzeniu jej o tym wprowadziłam do mojego męża. Kto jest częstym użytkownikiem tego forum ten wie jaką idylle miałam w ciąży, a jaki horror po urodzeniu ale teraz nie o tym. Wyprowadziłam się, po prostu do ojca mojego dziecka, uwierzcie nie było mi łatwo ale też chciałam odpocząć. W skrócie : mama przyzwyczaiła się do myśli bycia babcią, reszta mojej rodziny przyjęła tą wiadomość z entuzjazmem, a ja w końcu byłam w pełni szczęśliwa będę miała dzidziusia! 
Wyobraźcie sobie chodzenie wymiotować aż przez trzy miesiące z rzędu co dziennie! cóż ja dałam rade. No tak i zaczęło się: kłopoty regularnie lądowałam na szpitalnym łóżku to za mało czerwonych krwinek , to grypa żołądkowa nie bezpieczna dla dziecka, to nasilone skurczy brzucha. Więc hormonów brałam więcej, piłam wodę, praktycznie nie ruszałam się z domu, jadłam, spałam, czytałam i tyłam. Było miło. Wszyscy się mną opiekowali, dzwonili i pytali jak się czuję, to było bardzo 
Nawet zdecydowaliśmy się pójść prywatnie żeby przyjrzeć się czy wszystko jest na pewno ok? I było Z wizyt wiedzieliśmy, że będzie córeczka.Z kolejna wizytą u ginekologa dowiadywałam się tylko no Pani Sandro to się znowu ile przybrało? Ciśnienie w normie choć trochę za niskie ale u Pani to zupełnie normalne. No to nie długo zostanie Pani mamą! Poród? A czego tu się bać?! 
Pytałam o poród babcie ciocie mamę teściową kuzynki no kogo tylko miałam pod ręką. Aż doczekałam się swojego porodu. No i co tu ukrywać też się działo.