BIMBI.pl

Sabinka tego dnia była ogromnie podekscytowana. W grupie pojawił się nowy chłopczyk – Kuba. Wyglądał troszkę inaczej niż pozostałe dzieci. Miał pyzate policzki, wąziutkie, ciemne oczy, nieco skośne i grubą szyję. Pani, trzymając Kubusia za rękę przedstawiła go wszystkim dzieciom i powiedziała, że Kuba jest nieco inny, i że ma nadzieję, iż dzieci go polubią. I chciałaby jeszcze by Kubuś dobrze czuł się w grupie „Piegusków”. Więcej na http://bimbi.pl/trudna-sztuka-integracji.html

Zachęcamy do lektury i dyskusji.

W przedszkolu mojego syna jest jedna dziewczynka, która jest lekko opóźniona w rozwoju. Ma 4 lata ale nie mówi, chodzi w pieluchach itp. Cała reszta grupy przyjęła ją jednak zupełnie naturalnie- prawie wszyscy przyszli do przedszkola w jednym czasie, byli tak samo zestresowani i uczyli się życia w grupie, więc całkiem normalnym było to, że dzieci się od siebie różnią i to, że ona jest troszkę inna nie było dla nich problemem Nauczycielki też nie narzekają, zajmują się nią jak innymi dziećmi. Traktują ją też tak samo, czyli skoro Frankowi nie wolno rozlewać zupy to i ona ma się nauczyć jeść łyżką bez rozlewania itp.
A jest to zwykłe, wiejskie przedszkole. W żadnym innym w okolicy nie chcieli przyjąć dziecka, które nie mówi i nie sygnalizuje swoich potrzeb...

Bardzo dobrze. Zastanawiam się jedynie co wpłynęło na to, że dziewczynka znalazła swoje miejsce w grupie.Już chciałam napisać, że pewno w ostatnich latach wiele się w tej dziedzinie zmieniło, podejście do dzieci niepełnosprawnych także. Ale...napisała Pani, że w okolicznych przedszkolach dziewczynki nie przyjęto. Czyli, jak niemal zawsze najwięcej zależy od dobrej woli ludzi.
Z integracją Pani Lasoteczko to jest tak, że w teorii niepełnosprawna Kasia powinna naśladować zdrowego Jasia. W praktyce często bywa jak w felietonie - Kasia robi dziwne rzeczy a reszta grupy ją naśladuje... Stąd moje przekonanie, że zdrowe dzieci trzeba dobrze na przyjęcie niepełnosprawnego rówieśnika przygotować. Nauczyciela także...
Pozdrawiam

Ta dziewczynka z grupy Franka ogólnie bardzo lgnie do ludzi i nie ma problemu ze znalezieniem się w grupie
A dzieci przyjęły ją normalnie chyba dlatego, że jest z nimi w grupie od początku, nie doszła do nich później, ani nikt im nie mówił, że mają ją traktować inaczej bo jest chora
Jeśli chodzi o naśladowanie, to myślę, że sporą rolę odgrywa fakt, że ta dziewczynka ma starszego brata, więc w domu też ma kogo naśladować