Mamo, wpuść mnie do kuchni

Nigdy nie widziałam Mai bawiącej się lalkami. Za to od kiedy sięgnę pamięcią zawsze coś pitrasiła. I karmiła tymi potrawami wszystkich wokół. Do dziś przyrządzanie posiłków i nakrywanie do stołu jest ulubioną zabawą mojej wnuczki.

Z czasem zabawy w gotowanie nabrały kolorytu. Kiedy Maja była na etapie pierwszych prób pisania, podpowiedziałam jej, żeby zbierając zamówienia na potrawy zapisywała je w zeszyciku. I tak się stało. Potem, już z własnej inicjatywy, Maja zrobiła okazały napis „ZAPRASZAMY  NA  OPJAT W   RESTAURACI  KOTEK” i przykleiła go na drzwiach dużego pokoju. Z sobie tylko wiadomych powodów dodała jeszcze pod spodem: „ZAPRASZAMY  NA  ROZMOWĘ  Z  BURMISZCZEM”.

Jaś, czterolatek, także chętnie uczestniczy w tych zabawach w kuchmistrzów. Od jakiegoś momentu zaczęłyśmy obie z synową wpuszczać dzieci do kuchni i pozwalać na uczestniczenie w prawdziwym pitraszeniu. Dzieci biorą udział w przygotowywaniu ciasteczek i pierniczków do wypieku, obierają jarzyny, rozwałkowują i kroją ciasto na makaron.

...

Zabawy „kuchenne” rozwijają dziecko wszechstronnie. Zauważmy, że angażują wszystkie zmysły małego kuchcika – wzrok, smak i węch pozwolą obejrzeć, posmakować i powąchać produkty. Dotyk umożliwi poznanie ich struktury. Słuch też się przyda kiedy potrawa będzie perkotać w garnku, sypkie produkty z szelestem wysypywać się będą z opakowań a płynne z bulgotem wyleją się z kartonu czy butli. Odczuwanie ciepła i zimna a także zmysł bólu również mogą pojawić się  podczas kuchennych szaleństw.  Cóż, to cena jaką płaci się za stawanie się Kuchmistrzem Doskonałym.

W kuchni znakomicie doskonali się sprawność małych rączek. I wytrwałość. A także umiejętność doprowadzania pracy do końca.

Nie bez znaczenia jest fakt, że żaden makaron nie smakuje tak wspaniale jak ten wywałkowany i pokrojony przez małego kuchcika.

…

Była sobota. Pogrążonych w głębokim śnie rodziców Mai i Jasia obudziły dobiegające z kuchni stłumione chichoty i trzaśnięcie drzwiczek od mikrofalówki. Za moment oba krasnale stanęły na progu objuczone tacą. Królował na niej talerz i dwie pajdy chleba z pyszczkami kotów przemyślnie ułożonymi z  wędliny i żółtego sera. Była kawa z mlekiem i nawet po dwa kawałki czekolady na deser.

Zduszony jęk zmiótł szeroki uśmiech z twarzy rodziców. Zegar wskazywał 6.15!!

Maria Trojanowicz-Kasprzak
www.czytanieglobalne.edu.pl

--------------------------------------------------------------------------
SKOMENTUJ TEN ARTYKUŁ NA NASZYM FORUM